Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λέων Διαβατηνός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λέων Διαβατηνός
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση11ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςμεσαιωνική ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακυβερνητικός αξιωματούχος
στρατιωτικός[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚατεπάνω
Δουξ

Ο Λέων Διαβατηνός ή Δαβατηνός ήταν βυζαντινός αξιωματούχος, πρωτοβέστης[2], μάγιστρος, και κατεπάνω ή δουξ (διοικητής) της Έδεσσας[3] όπου επαναστάτησε ενάντια στον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ΄.

Ο Λέων καταγόταν από την Οικογένεια Διαβατηνών με μεγάλη επιρροή στο δεύτερο μισό του 11ου αιώνα. Το 1071 αναφέρεται ως απεσταλμένος του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ΄ στην Έδεσσα. Πριν την σχεδιασμένη εκστρατεία του αυτοκράτορα εναντίον των Σελτζούκων και την απόσυρση του σουλτάνου Αλπ Αρσλάν στη Βαβυλώνα.

Μετά τη συντριπτική ήττα του Ρωμανού Δ΄ στη Μάχη του Μαντζικέρτ στις 26 Αυγούστου 1071 η Κωνσταντινούπολη έχασε την επικοινωνία και τον έλεγχο του νοτιοανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας πέρα από τα όρη του Ταύρου. Ο εμφύλιος πόλεμος, οι εξεγέρσεις των Βουλγάρων και οι Πετσενέγοι και η προσπάθεια του αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ΄ να τους αντιμετωπίσει με τις επιθέσεις των Νορμανδών κατά της Σικελίας, απογύμνωσαν στρατιωτικά τις ανατολικές επαρχίες. Σε μεγάλο βαθμό αυτή την κατάσταση εκμεταλλεύτηκε ο Φιλάρετος Βραχάμιος ξεκινώντας από την Γερμανίκεια το 1072 απλώνεται κατά διαστήματα σε όλη τη βόρεια Συρία και Μεσοποταμία καθιστώντας τον ημιανεξάρτητο ηγεμόνα της περιοχής.

Στην Έδεσσα ο Λέων Διαβατηνός ήταν δουξ - διοικητής από το 1071[4], και αντιμετώπισε τις επιδρομές των Σελτζούκων. Το 1077, αντικαταστάθηκε από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ'. Το τελευταίο σημάδι ζωής του Λέων χρονολογείται από το έτος 1098, όπου έπαψε η βυζαντινή κατοχή της Έδεσσας.

  1. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  2. Leon Diabatenos, protovestes L XI / E XII[νεκρός σύνδεσμος]
  3. Die Titulatur auf den Siegeln variiert; vgl. Seibt, Hervé, S. 91.
  4. Vgl. Seibt, Hervé, S. 91.
  • Christopher MacEvitt: The Crusades and the Christian World of the East: Rough Tolerance. University of Pennsylvania Press, Philadelphia 2011, ISBN 978-0-81-220269-4, S. 66.
  • Alexios G. Savvides, Benjamin Hendrickx (Hrsg.): Encyclopaedic Prosopographical Lexicon of Byzantine History and Civilization. Vol. 2: Baanes–Eznik of Kolb. Brepols Publishers, Turnhout 2008, ISBN 978-2-503-52377-4, S. 284.
  • Werner Seibt: Übernahm der französische Normanne Hervé (Erbebios Phrangopolos) nach der Katastrophe von Mantzikert das Kommando über die verbliebene Ostarmee? In: Jean-Claude Cheynet, Claudia Sode (Hrsg.): Studies in Byzantine Sigillography 10. De Gruyter, Berlin 2010, ISBN 978-3-11-022704-8, S. 89−96.